Aankomende evenementen

Volwassenen doop

De doop door onderdompeling na de bekering: meer dan een symbool alleen.
Welke Christen is niet bekend met de oproepen om 'Je hart aan Jezus' te geven of om 'Jezus in je hart toe te laten', waarna je gered zou zijn. Veel Christenen zien dat moment dan ook het moment van hun bekering. Het bizarre is echter dat dit in het Christendom vrijwel unaniem aanvaardde concept NERGENS in de Bijbel voorkomt, ook niet in het Nieuwe Testament. Integendeel, de Bijbel lijkt iets heel anders onder een echte bekering te verstaan, en dat gegeven is iets wat ons allemaal behoorlijk zou moeten verontrusten.Vanaf het Nieuw Testamentische boek Handelingen kunnen we lezen hoe het pas geboren Christendom zich razendsnel verspreidde over Israël en klein Azië. Soms kwamen er op één dag duizenden mensen tot bekering. Tegen geen van hen -niet EEN!- werd echter gezegd 'Jezus in zijn (of haar) hart' toe te laten om zo gered te worden. Je zou toch verwachten dat de Christelijke kerken ondanks hun -vaak hemeltergende- verschillen het over tenminste één uiterst belangrijk fundament van het Christendomeens zouden zijn, namelijk 'hoe wordt iemand een Christen?' en 'Wat moet iemand doen om gered te worden?' Dat zou niet moeilijk hoeven zijn, want in het Nieuwe Testament wordt ons keer op keer nauwkeurig verteld hoe dat in zijn werk gaat. Onvoorstelbaar genoeg lijkt het overgrote deel van de Christenen en kerken een heel ander antwoord op deze vragen te geven dan de apostelen in het Nieuwe Testament. We kunnen zwart-op-wit in de Bijbel lezen wat de normale gang van zaken is om een Christen te worden en gered te worden: 'Toen zij dit hoorden (de prediking van het evangelie), werden zij diep in hun hart getroffen, en zij zeiden tot Petrus en de andere apostelen: Wat moeten wij doen, mannen broeders? En Petrus antwoordde hun: Bekeert u en een ieder van u late zich dopen op de naam van Jezus Christus, tot vergeving van uw zonden, en gij zult de gave des heiligen Geestes ontvangen.' (Handelingen 2:37-38)
Dat is een heel ander antwoord dan veel mensen die nu Christen zijn te horen kregen: 'Bid dit (zondaars-)gebed maar met mij mee' en 'Vraag of Jezus in je hart komt wonen'. Petrus laat in zijn antwoord een patroon zien dat in het Nieuwe Testament keer op keer herhaald wordt: 1. BEROUW (Bekering); 2. WATER (doop); 3. (ontvangen van) HEILIGE GEEST. In bijvoorbeeld Handelingen 8 zien we hoe de inwoners van Samaria tot bekering kwamen: 'Toen zij echter geloof schonken aan Filippus, die het evangelie van het Koninkrijk Gods en van de naam van Jezus Christus predikte, lieten zij zich dopen, zowel mannen als vrouwen... Toen nu de apostelen te Jeruzalem hoorden, dat Samaria het woord Gods had aanvaard, zonden zij tot hen Petrus en Johannes, die, daar aangekomen, voor hen baden, dat zij de heilige Geest mochten ontvangen.' (Handelingen 8:12-17) We lezen hier over zeker enkele duizenden bekeringen, maar niet dat ook maar één persoon gevraagd werd om 'zijn hart aan Jezus te geven' of 'Jezus als persoonlijke Redder' te aanvaarden. Ook hier enkel het patroon: Berouw - Doop - Heilige Geest.
In Handelingen 10 en 11 lezen we hoe de eerste heidenen tot geloof kwamen. Petrus werd door God geleid naar het huis van Cornelius, alwaar hij het evangelie bracht: 'Terwijl Petrus deze woorden nog sprak, viel de heilige Geest op allen, die het woord hoorden... En hij beval hen te dopen in de naam van Jezus Christus.'(10:44-48)
Hier zien we dat de doop ook na het ontvangen van de heilige Geest plaats kan vinden. In Handelingen 11:16 kunnen we lezen dat dit ontvangen van de heilige Geest door Petrus eveneens een 'doop' wordt genoemd. Nog een voorbeeld van HET Bijbelse patroon om Christen te worden is te lezen in Handelingen 19, waar de apostel Paulus de stad Efeze bezoekt. Hier zijn reeds enkele mensen die door middel van de prediking van Johannes de Doper tot geloof zijn gekomen: 'Maar Paulus zeide: Johannes doopte een doop van bekering en zeide tot het volk, dat zij moesten geloven in Hem, die na hem kwam, dat is in Jezus. En toen zei dit hoorden, lieten zij zich dopen in de naam van de Here Jezus. En toen Paulus hun de handen oplegde, kwam de heilige Geest op hen, en zij spraken in tongen en profeteerden.' (19:1-6)
Merk op dat in alle gevallen de pas bekeerden zich onmiddellijk lieten dopen. Er waren geen speciale wekelijkse bijeenkomsten nodig om mensen voor te bereiden op hun doop, laat staan dat gelovigen járen bleven wachten en twijfelen of ze zich nu wel of niet zouden laten dopen. De gevangenbewaarder van Filippi werd samen met zijn hele huishouden midden in de nacht gedoopt, pal nadat ze tot bekering waren gekomen (Handelingen 16:32-33). De Ethiopiër die op de terugweg was naar zijn thuisland werd door Filippus in het eerste het beste watertje gedoopt dat ze tegen kwamen (Handelingen 8:35-38).
Ook de apostel Paulus laat zich zo snel mogelijk dopen door Ananias, die daarbij iets heel opmerkelijks tegen hem zegt, iets dat in de meeste kerken van vandaag bijna als 'ketterij' wordt beschouwd: 'En nu, wat aarzelt gij nog? Sta op, laat u dopen en uw zonden afwassen, onder aanroeping van zijn naam.' (Handelingen 22:16) De meeste Christenen van vandaag (inclusief ik zelf) beschouwen de doop alleen als een symbool omdat dit ons zo geleerd is. De doop is een 'uiterlijk symbool' van een 'innerlijke verandering'. Klinkt dat bekend in de oren? Mij wel. In dat licht is het bijzonder vreemd dat de doop in het Nieuwe Testament nergens -NERGENS- enkel en alleen als 'symbool' wordt omschreven.In het geval van Paulus lezen we dat zijn zonden pas werden 'afgewassen' op het moment dat hij zich liet dopen. Dit zouden we nog anders kunnen proberen te interpreteren als dit de énige -voor velen tamelijk schokkende- plek in het Nieuwe Testament zou zijn, die de vergeving van zonden rechtstreeks verbindt aan de doop.
Dat is echter niet zo. Ook op andere plaatsen wordt de doop niet omschreven als een symbool, maar als een 'besnijdenis van het hart', of een 'begrafenis' in de dood van Christus. Ook wordt er bij geschreven dat de doop 'voor de vergeving van zonden' is en om iemands 'zonden weg te wassen'. 'Of weet gij niet, dat wij allen, die in Christus Jezus gedoopt zijn, in zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven door de doop in de dood...'(Romeinen 4:3-4)
Zou het daarom zo kunnen zijn dat God de doop in geestelijk opzicht als een letterlijke 'begrafenis' ziet, iets wat volgens Paulus een verregaande en aantoonbare uitwerking in het leven van iemand moet hebben? Toch wordt er nog heel vaak gepreekt dat 'Jezus in je hart vragen' voldoende is om gered te worden! Daarmee wordt velen de essentiële Bijbelse waarheid over het ware Christelijke leven onthouden. Hoewel dit artikel daar niet over gaat, is het toch zinvol om aan te halen dat de doop in de Bijbel gebeurde door middel van onderdompeling (het Griekse woord 'baptizo' betekent onderdompelen) en, belangrijker nog, dit enkel en alleen gebeurde NADAT iemand tot geloof was gekomen. De besprenkeling van baby's in veelal traditionele Christelijke kerken voldoet in geen van deze opzichten aan de Bijbelse beschrijving van de doop. Nogmaals: het patroon is iedere keer hetzelfde: 1. BEROUW (/Bekering), en vervolgens 2. DOOP (in water) en 3. (doop in) HEILIGE GEEST, waarbij punt 2 en 3 ook in omgekeerde volgorde kunnen plaatsvinden. Echter, beide 'dopen' worden ALTIJD vooraf gegaan door berouw / bekering.* * Verdedigers van de kinderdoop halen bij de in dit artikel genoemde voorbeelden van de gevangenbewaarder van Filippi en de Romeinse hoofdman Cornelius vaak aan dat er geschreven staat dat deze personen 'samen met hun huishouden / hun gezin' werden gedoopt. Zij gaan echter voorbij aan het feit dat er tevens duidelijk bij staat dat al degenen die zich lieten dopen éérst het woord HOORDEN. Dat komt overeen met het hierboven beschreven steeds terugkerende Bijbelse patroon. Aangezien baby's nog geen enkel besef hebben en zich daarom ook niet kunnen bekeren, heeft het in Bijbels opzicht dus geen enkele zin hen te 'dopen'.
Uit deze en andere voorbeelden wordt tevens ondubbelzinnig duidelijk dat de doop in water onlosmakelijk verbonden is met de doop in de heilige Geest (die soms, maar niet altijd, gepaard gaat met het spreken in tongen). De doop in de heilige Geest is dus niet zomaar een 'optie', maar een VOORWAARDE. De Bijbelse basiselementen om gered en behouden te worden, namelijk BEROUW-WATER-GEEST, zijn niet van elkaar los te koppelen: 'Ik (Jezus) zeg u, tenzij iemand geboren wordt uit water en Geest, kan hij het Koninkrijk Gods niet binnengaan.' (Johannes 3:5)
Wat recht menen veel kerken te hebben om dit Bijbelse patroon naar eigen inzicht te kunnen veranderen? Willen ze het de mensen soms makkelijker maken om Christen te worden? Waarom is het voor velen zo moeilijk het overduidelijke Bijbelse patroon te aanvaarden? Hoeveel gelovigen van vandaag, die zich nooit hebben laten dopen en nooit de vruchten van hun berouw/bekering en de doop met de heilige Geest laten zien -en wier leven en gedrag in vrijwel niets verschilt met dat van vóór hun 'bekering'-, zouden door de apostelen als Christenen worden beschouwd?
Nogmaals: voor iedere gelovige die een Christen wil zijn, vereist de Bijbel zonder uitzondering de essentiële doop in water én de doop met de heilige Geest. Dat is geen kwestie van 'keuze' of 'ik ben er nog niet aan toe', maar een kwestie van gehoorzaamheid aan het door God en Jezus vastgestelde patroon. Lees bijvoorbeeld ook de volgende teksten er eens op na: Markus 16:16-18; 1 Petrus 3:20-21; Titus 3:5-6; 1 Korintiërs 10:1-2; Galaten 3:27; Kolossenzen 2:11-12; 1 Korintiërs 12:13, Hebreeën 6:1-2; Romeinen 6:2-11, Romeinen 8:9 en Matteüs 28:19.
Zelf heb ik ook járen gedacht dat de 'uiterlijke' handeling van het je laten dopen welliswaar belangrijk is omdat God dit van gelovigen vraagt, maar niet dat het essentieel is. Het gaat tenslotte om iemands hartsgesteldheid? Inderdaad - maar wat nu als God als bewijs (als 'bede' of 'antwoord' van ons hart, ons geweten - zie 1 Petrus 3:21) daarvan van ons verlangt dat wij ons in gehoorzaamheid laten dopen? In tegenstelling tot wat in veel kerken beweerd wordt is dit in de Bijbel namelijk GEEN vrije 'optie', die we naar eigen inzicht kunnen invullen (of nalaten)! De enorm ontspoorde vrijblijvendheid waarmee mensen mensen Christen te kunnen worden (en blijven) is deels gebaseerd op een geheel uit zijn context gerukte tekstuit het boek Openbaring: 'Zie, Ik sta aan de deur en Ik klop. Indien iemand naar mijn stem hoort en de deur opent, Ik zal bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij.' (3:20) Deze vaak gebruikte tekst om ongelovigen tot bekering te brengen komt echter uit een brief van Jezus aan gelovigen. In Openbaring 3 zegt Jezus tegen de Christenen van de gemeente in Laodicea dat zij lauw zijn, en dat, als zij zich niet bekeren, hij hen uit zal spugen. Tegen HEN zegt Hij: Ik klop aan jullie deur, laat Mij er (weer) in!
Anderen zullen mogelijk als bezwaar tegen het bovenstaande aanhalen, dat één van de twee misdadigers, die samen met Jezus gekruisigd werden, behouden werd zonder ooit gedoopt te worden. Inderdaad, maar op dat moment gold nog steeds het Oude Verbond. Het Nieuwe Verbond, gekenmerkt door de doop in water en de doop in heilige Geest, startte pas ná de Opstanding van Jezus, Zijn hemelvaart en vooral met de uitstorting van de heilige Geest tijdens Pinksteren, één van de weinige Bijbelse gebeurtenissen die door theologen unaniem wordt beschouwd als het begin van de Kerk. Pas vanaf dát moment konden mensen 'wedergeboren Christenen' worden en de heilige Geest ontvangen. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat 'sterfbed bekeringen' niet mogelijk zijn. Natuurlijk wel, dankzij Gods genade kan iemand ook pal voor zijn dood nog gered worden. Dit soort bekeringen zijn echter niet de norm voor het Nieuw Testamentische Christendom! Het Nieuwe Testament laat op talloze plaatsen zien dat Berouw-Waterdoop-Ontvangen van de Heilige Geest essentiële onderdelen van het Nieuwe Verbond zijn. Waarschijnlijk zal deze opvatting door veel gelovigen als te controversieel worden beschouwd of misschien zelfs als te 'fundamentalistisch'. We kunnen echter niet om de Bijbel heen, tenzij we deze naar eigen believen (blijven) aanpassen, om het iedereen maar zo makkelijk mogelijk te maken Christen te worden en Christen te blijven. Maar, zullen velen tegenwerpen, we worden toch behouden door GELOOF? Absoluut! Maar wanneer is iemand volgens de Bijbel een 'echte' Christen? Als Hij het woord / evangelie hoort en gelooft? Hoe cruciaal dit ook is - kan het daarbij blijven? Geloof het evangelie, en 'that's it'? Daarna kun je gewoon verder je gang gaan, zoals je gewend was? Ook hier is de Bijbel duidelijk in. Het 'gerechtvaardigd worden door geloof' houdt véél meer in dan het slechts 'horen en aanvaarden' van het evangelie. Ten eerste moeten we dus iets DOEN, namelijk ons LATEN dopen. Deze doop is zoals we zagen onlosmakelijk verbonden met het ontvangen van de heilige Geest. En waarom ontvangen we de heilige Geest? Om als een 'ware Christen' te kunnen leven!Wat dat inhoudt valt op talloze plaatsen in het Nieuwe Testament te lezen, en wordt door een paar teksten heel goed samengevat: 'En weest daders des woords en niet alleen hoorders: dan zoudt gij uzelf misleiden... Indien iemand meent godsdienstig te zijn en daarbij zijn tong niet in toom houdt, maar zijn hart misleidt, diens godsdienst is waardeloos.' (Jakobus 1:22+26)
'Gij ziet, dat een mens gerechtvaardigd wordt uit werken en niet slechts uit geloof... Want gelijk het lichaam zonder geest dood is, zo is ook het geloof zonder werken dood.' (Jakobus 2:24+26)
Deze werken, zo maken alle apostelen keer op keer duidelijk, komen niet, zoals enkele kerkgenootschappen hun volgelingen voorhouden, voort uit een terugkeer naar het Oude Verbond (dat God voor 'verouderd' heeft verklaard, zie Hebreeën 8:13), dus uit een legalistisch / wetticistisch leven. De 'vrucht' van de Geest bestaat namelijk NIET uit het 'zo goed mogelijk proberen te houden van de 10 geboden / de wetten van Mozes' ('indien er gerechtigheid door de wet is, dan is Christus tevergeefs gestorven'-Galaten 2:21; 'Want allen, die het van werken der wet verwachten, liggen onder de vloek; 3:10, etc.), maar uit het volgen van de nieuwe wet die bij het Nieuwe Verbond hoort, namelijk de wet van de liefde: 'Zijt niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben; want wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld... Want de geboden... worden samengevat in dit woord: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De liefde doet de naaste geen kwaad; daarom is de liefde de vervulling van de wet.' (Romeinen 13:8-10)
'Indien gij mijn geboden bewaart, zult gij in mijn liefde blijven... En dit is mijn gebod, dat gij elkander liefhebt, gelijk Ik u heb liefgehad.' (Johannes 15:10+12) 'Wie in Mij blijft, gelijk Ik in hem, die draagt veel vrucht...' (Joh.15:5) 'De vrucht van de Geest is liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.' (Galaten 5:22)
'En dit is zijn gebod: dat wij geloven in de naam van zijn Zoon Jezus Christus en elkander liefhebben... Indien iemand zegt: Ik heb God lief, doch zijn broeder haat, dan is hij een leugenaar... En dit gebod hebben wij van Hem: Wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben.' (feitelijk de hele eerste brief van Johannes)
Dit is, zoals de meesten wel zullen weten, slechts een greep uit de talloze teksten waaruit blijkt, dat het niet voldoende is om 'je hart te geven aan Jezus', maar dat de vrucht van het ware geloof, van een echte bekering (BEROUW-DOOP-GEEST en het houden van zijn nieuwe gebod: God liefhebben en onze naaste/broeder) zichtbaar moet worden in ons leven. Alleen dan wordt zichtbaar dat het geloof in ons daadwerkelijk het geloof is in het offer en het bloed van Jezus, dat ons rechtvaardigt voor God, en waardoor wij gered zijn. Hoewel dit gedurende ons hele leven een proces is van vallen en opstaan, moeten we in dit geloof blijven wandelen, wat volgens de Bijbel alleen kan door de heilige Geest.En dat brengt ons weer terug bij het essentiële patroon BEROUW-DOOP-GEEST. Ja, als we met onze mond belijden dat Jezus Heer is en met ons hart geloven dat God Hem uit de doden opgewekt heeft, zullen wij behouden worden (Romeinen 10:9). Maar in de context van het HELE Nieuwe Testament, waar we zojuist slechts enkele voorbeelden van zagen, zal uit onze werken, dat is onze (broeder)liefde, blijken of dit een waar getuigenis uit het hart was, of dat het slechts woorden waren.
Natuurlijk is het beslist niet de bedoeling terug te keren naar een andere vorm van wetticisme, zoals sommige Christelijke groeperingen hebben gedaan door te stellen dat een gelovige alleen behouden kan worden door de doop (door onderdompeling). Door te stellen dat onze behoudenis er van afhangtwordt afbreuk gedaan aan het volbrachte en volkomen werk van Jezus Christus aan het kruis, en komt onze redding -net als bij andere wetticistische groepen die bijvoorbeeld de nadruk leggen op het naleven van specifieke Mozaïsche wetten- toch weer deels op onze eigen schouders terecht. Toch kan op grond van de Bijbel zonder twijfel geconcludeerd worden dat de doop meer is dan enkel een 'symbool' - het is een essentiële stap in gehoorzaamheid aan God, die in de 'geestelijke dimensie' van grote betekenis is.
Het lijkt er op dat God in de loop van vele eeuwen de Kerk aan het herstellen is zoals deze oorspronkelijk door Hem bedoeld is. Na eeuwenlange misstanden in de Rooms Katholieke kerk volgde er na de duistere middeleeuwen de Reformatie, waarin de 'rechtvaardiging door het geloof' hersteld werd en afgerekend werd met een aantal heidense en onbijbelse praktijken. Later herstelden de Baptisten de Bijbelse doop door onderdompeling na bekering. In de vorige eeuw benadrukte John Wesley het belang van de wedergeboorte en het zichtbare nieuwe leven daarna, en herontdekte de Pinksterbeweging de vervulling met en gaven van de heilige Geest. Nee, het leverde iedere keer beslist geen perfekte kerk op, maar mogelijk dat God nu de volgende -en mogelijk laatste?- stap zet waar alle Christelijke kerken en bewegingen in mee zullen moeten, namelijk het herstel van de oorspronkelijke basis van de eerste Christengemeenten: de onderlinge liefde, de zorg voor elkaar, en gezamelijk de liefde voor onze Heer Jezus Christus en de verwachting van Zijn spoedige terugkomst. En aangezien de meeste kerken zelfgenoegzaam zijn geworden en -zoals Laodicea- vinden dat zij het prima met zichzelf getroffen hebben, kan deze 'nieuwe Reformatie' in het begin wel eens heel onprettig worden, waardoor velen die zich comfortabel voelen in de huidige situatie en slechts met de mond belijden dat Jezus Heer is, zullen afhaken.
Is dat extreem? Niet als Jezus' woorden waarachtig zijn, en Hij Zijn bruid, de Gemeente, bij zijn terugkomst 'zonder vlek of rimpel' voor zich wil stellen. En gezien het feit dat de onderlinge haat en nijd waar veel Christenen vorig jaar zich aan overgaven nog steeds welig tiert, vrees ik dat er nog heel veel werk voor Hem te doen valt.

Wekelijkse Zondagsdienst

Elke zondag is er een samenkomst in de christelijke gemeente 

TABERNACLE DE DAVID 

"MAISON D'ADORATION"

In het frans en vertaald naar het spaans 

2018 Restoring 

the fallen Tabernacle of David

Bijbel studies

Vraag: "Waarom zouden we de Bijbel moeten lezen / bestuderen?"

Antwoord: Eenvoudig gezegd moeten we de Bijbel lezen en bestuderen omdat dit Gods Woord aan ons is. 2 Timoteüs 3:16 zegt dat de Bijbel door God geïnspireerd is. Met andere woorden, het is Gods Woord aan ons. Er zijn al zo veel vragen door filosofen en andere mensen gesteld die door God voor ons in de Schriftteksten zijn beantwoord: Wat is het doel van het leven? Waar kwam ik vandaan? Is er een leven na de dood? Wat gebeurt er na de dood? Hoe kan ik de hemel bereiken? Waarom is de wereld gevuld met boosaardigheid? Waarom heb ik zo veel moeite om de juiste dingen te doen? Naast antwoorden op deze "grote" vragen geeft de Bijbel ook een enorme hoeveelheid praktisch advies op gebieden als: Waar ben ik naar op zoek in een partner? Hoe kan ik een gelukkig huwelijk hebben? Hoe kan ik een goede vriend zijn? Hoe kan ik een goede ouder zijn? Wat is succes en hoe bereik ik dat? Hoe kan ik veranderen? Wat is werkelijk belangrijk in het leven? Hoe kan ik op een zodanige manier leven dat ik er later niet met spijt op terugblik? Hoe kan ik God behagen? Hoe kan ik vergeven worden? Hoe kan ik in oneerlijke omstandigheden en slechte tijden toch als winnaar uit de strijd komen?
We moeten de Bijbel lezen en bestuderen omdat hij volledig betrouwbaar en foutloos is. Van de zogenaamde "heilige boeken" is de Bijbel uniek, omdat hij niet alleen morele leerstellingen aanbiedt en dan zegt: "vertrouw me". In plaats daarvan geeft de Bijbel ons de mogelijkheid om zijn woorden te beproeven door zijn honderden gedetailleerde profetieën te verifiëren, door de beschreven historische gebeurtenissen na te gaan en door de wetenschappelijke feiten waar de Bijbel over spreekt te controleren. Mensen die beweren dat er fouten in de Bijbel staan hebben hun oren voor de waarheid afgesloten. Jezus vroeg ooit wat gemakkelijker te zeggen is: "Uw zonden worden u vergeven", of "Sta op en loop". Vervolgens bewees Hij dat Hij het vermogen had om onze zonden te vergeven (iets wat we niet met onze ogen kunnen waarnemen) door de verlamde man te genezen (iets wat de mensen om Hem heen wel met hun ogen konden waarnemen). Op eenzelfde manier wordt ons de verzekering gegeven dat Gods Woord waar is op het gebied van geestelijke zaken die wij niet met onze zintuigen kunnen waarnemen, omdat Zijn Woord betrouwbaar blijkt te zijn op gebieden die wij wel kunnen beproeven (historische, wetenschappelijke en profetische nauwkeurigheid).
We moeten de Bijbel lezen en bestuderen omdat God niet verandert en omdat de aard van de mens niet verandert - de Bijbel is nu net zo relevant voor ons als toen hij werd geschreven. Hoewel de technologie om ons heen blijft veranderen, veranderen de verlangens en de natuur van de mens niet. Wanneer je de pagina's van de Bijbelse geschiedenis leest, ontdek je dat "er niets nieuws onder de zon bestaat", of je het nu hebt over relaties tussen mensen onderling of over samenlevingen. En hoewel de mensheid als geheel doorgaat met de zoektocht naar liefde en bevrediging op alle plaatsen behalve de juiste, vertelt God onze goede en genadige Schepper ons wat BLIJVENDE vreugde zal brengen. Zijn openbarende Woord, de Schriftteksten, zijn zo belangrijk dat Jezus zei: "De mens leeft niet van brood alleen, maar van ieder woord dat klinkt uit de mond van God" (Matteüs 4:4). Met andere woorden, als jij je leven maximaal wilt beleven zoals God dit voor je in gedachten had, luister dan naar Gods geschreven Woord en neem dit ter harte... het is zelfs belangrijker dan eten!
We moeten de Bijbel lezen en bestuderen omdat er zoveel onwaarheid onderwezen worden. De Bijbel geeft ons een maatstaf waarmee we kunnen bepalen wat waar en onwaar is. De Bijbel vertelt ons over de natuur van God. Als wij een verkeerd begrip van God hebben, dan is dat eigenlijk hetzelfde als de verering van een afgod. We aanbidden dan namelijk iets wat Hij niet is! De Bijbel vertelt ons hoe wij werkelijk naar de hemel kunnen gaan... en dat is niet door een goed mens te zijn of door gedoopt te worden, of enig ander iets dat wij zouden kunnen DOEN (Johannes 14:6; Efeziërs 2:1-10; Jesaja 53:6; Romeinen 3:10 en verder, 5:8; 6:23; 10:9-13). Wat dit betreft toont Gods Woord ons ook hoeveel God van ons houdt (Romeinen 5:6-8; Jesaja 53:1 en verder). En wanneer we dit leren, worden we tot Hem aangetrokken om ook van Hem te houden (1 Johannes 4:19).
De Bijbel zal je uitrusten met alles wat je nodig hebt om God te dienen (2 Timoteüs 3:17; Efeziërs 6:17; Hebreeën 4:12). De Bijbel zal je leren hoe jij van je zonden en de uiteindelijke gevolgen daarvan gered kunt worden (2 Timoteüs 3:15). Hierover mediteren en de leer ervan gehoorzamen zal je leven succesvol maken (Jozua 1:8; Jakobus 1:25). Gods Woord zal je helpen om de zonden in je leven te herkennen en om ermee af te rekenen (Psalm 119:9,11). Het zal jou richting in je leven geven en je wijzer maken dan de mensen die je onderwezen (Psalm 32:8; 119:99; Spreuken 1:6). De Bijbel zal voorkomen dat je jaren van je leven verkwanselt aan dingen die niet blijvend zijn en er uiteindelijk niet toe doen (Matteüs 7:24-27).
Het lezen en bestuderen van de Bijbel zal je helpen om meer te zien dan het aantrekkelijke "lokaas" aan de pijnlijke "vishaak" van zondige verleidingen, zodat je van de fouten van anderen kunt leren en ze niet zelf hoeft te maken. Ervaring is een geweldige leermeester, maar is ook een verschrikkelijk zware leermeester als we moeten leren van de gevolgen van onze zonden. Het is zo veel beter om van de fouten van anderen te leren. Er zijn zo veel Bijbelse karakters waarvan we kunnen leren, zowel positieve als negatieve rolmodellen, die vaak van dezelfde persoon afkomstig zijn op verschillende momenten in zijn of haar leven. David leerde ons bijvoorbeeld, toen hij de reus Goliath versloeg, dat God groter is dan alle dingen die wij het hoofd moeten bieden (1 Samuël 17). Maar David liet ook zien, toen hij toegaf aan de verleiding om overspel te plegen met Batseba, hoe langdurig en vreselijk de gevolgen van "het plezier van één moment" kunnen zijn (2 Samuël 11 en verder). De kennis van de Bijbel geeft ons een werkelijke hoop en vrede wanneer alles om ons heen uit elkaar lijkt te vallen (Romeinen 15:4; Psalm 112:7; Habakuk 3:17-19).
De Bijbel is een boek dat niet alleen bestaat om gelezen te worden. Het is een boek dat bestudeerd moet worden zodat het toegepast kan worden. Anders zou het vergelijkbaar zijn met voedsel dat doorgeslikt wordt zonder te kauwen en dan weer meteen uitgespuugd wordt... er wordt dan geen enkele voedingswaarde uit verkregen. De Bijbel is Gods Woord. Daarom is de Bijbel net zo bindend als de natuurwetten. Je kunt de Bijbel negeren, maar je doet dat dan ten koste van jezelf, net zoals je jezelf pijn kan doen als je de zwaartekrachtwet negeert. Het kan niet sterk genoeg benadrukt worden hoe belangrijk de Bijbel voor onze levens is. De bestudering van de Bijbel kan vergeleken worden met de zoektocht naar goud. Als je weinig moeite doet en slechts "de kiezels in de beek zeeft", dan kun je alleen maar wat goudstof vinden. Maar als je harder probeert en werkelijk "de diepte in" probeert te graven, dan zul je een grotere beloning voor je inspanningen krijgen.